آسیب شناسی تنوع سرمایه انسانی در آموزش عالی

تنوع سرمایه انسانی، به عنوان فرصتی برای سازمان ها در خلق نوآوری و دانش آفرینی ملاحظه شده است؛ اما سازمان ها از نظر توجه به این فرصت با هم تفاوت دارند. این پژوهش درصدد آسیب شناسی تنوع سرمایه انسای در آموزش عالی بود. روش پژوهش آمیخته و جامعه آماری پژوهش در بخش کی پژوهش، کارکنان دانشگاه های دولتی در سال تحصیلی 1392-1393 (n=6493) بودند که با نمونه گیری تصادفی طبقه ای (n=363) در این پژوهش حضور داشتند. برای گردآوری داده ها در این بخش از پرسشنامه 40 سوالی عدلی (1388) استفاده شد. روایی پرسشنامه را متخصصان تأیید کردند و پایایی آن با روش آلفای کرونباخ 0/80 محاسبه شد. در بخش کیفی پژوهش، اطلاع رسان ها، صاحب نظران و خبرگان در حوزه تنوع سرمایه انسانی، با نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها در این بخش، از مصاحبه نیمه ساختاریافته استفاده شد. داده ها در بخش کمی با t تک نونه ای و نرم افزار (spps 18) تحلیل شدند. در بخش کیفی، تحلیل داده ها به شیوه مقوله بندی انجام شد. یافته های پژوهش نشان داد تنوع سرمایه انسانی در نظام آموزش عالی از وضعیت نامطلوبی برخوردار است. نظام آموزش عالی با خلق تنوع و مدیریت آن، می تواند از مزایای تنوع سرمایه انسانی برخوردار شود.